donderdag 10 januari 2008

De linkse consensus bestaat

Ik ontving via de redactie van HVV een mail van een lezer die meent dat ik teveel conclusies trek uit het feit dat zeventig procent van de Nederlanders via de Nederlandse kieswijzers voor de Amerikaanse (voor)verkiezingen bij John Edwards uitkomt. De goede man heeft één goed punt, maar maakt vervolgens wel een aantal grote fouten.

Mark Bogaers kaart terecht de onevenredige aandacht voor de Democraten ten opzichte van de Republikeinen aan, zo meent deze lezer, maar maakt vervolgens "de fout ... een verband te leggen tussen [enerzijds] de [onevenredig tussen de twee winnaars verdeelde] aandacht van de NOS, en [anderzijds] de mening van zeventig procent van het Nederlandse volk." Hij vervolgt: "Het is ... vrij nutteloos om zo'n loze vergelijking neer te zetten, en het doet af aan het oorspronkelijk goede kritiekpunt [dat] hij had op het NOS Journaal."

Met name aan deze zin: "Deze onevenwichtigheid [in de berichtgeving ten aanzien van de verschillende presidentskandidaten] vindt duidelijk zijn weerslag in de publieke opinie," nam de lezer aanstoot. Achteraf bezien ben ik niet meer zo gelukkig met die formulering. Hij heeft natuurlijk gelijk als hij zegt dat aandacht voor Barack Obama en Hillary Clinton niet leidt tot een massale stem voor iemand anders, namelijk John Edwards. Dat is de pijnlijke consequentie van veel schrijven in weinig tijd, geconcentreerd in de avonduurtjes.

Het doet, helaas voor deze lezer, weinig af aan de kern van mijn betoog. Dat was namelijk een aanklacht tegen de gekleurde publieke opinie in Nederland: die noemde ik "een incestueus perpetuum mobile," "dat zijn bevooroordeeldheid zonder morren in stand houdt en elke kritische buitenstaander de mond snoert." Daarmee bedoelde ik te zeggen dat de Nederlandse media eenzijdige opiniemakers zijn, die de consument hun gekleurde berichtgeving met de paplepel ingieten, en op hun beurt ook weer worden gevoed door de gekleurde wensen van die consument. Kritische stemmen worden, zoals wellicht bekend, zorgvuldig gesmoord, waarbij misplaatste verwijzingen naar de Tweede Wereldoorlog geenszins worden geschuwd.

Het is niet alleen te wijten aan eenzijdigheid in de Amerikaanse media dat de NOS en Volkskrant enkel aandacht besteden aan twee presidentskandidaten met sterrenstatus. Het verhaal was namelijk anders geweest als Obama en Clinton de Republikeinen en niet de Democraten hadden vertegenwoordigd. Het is de wisselwerking tussen media en burgers (en in het verlengde daarvan ook de politiek, tenminste in een liberale democratie) die de publieke opinie maakt, en het valt simpelweg niet te ontkennen dat er in Nederland een enorm gat op rechts ligt. Want laten we wel wezen: termen als "bedrieg-de-consument-waar-het-kan-kapitalisme" horen natuurlijk niet thuis in een hoofdartikel van een zichzelf respecterende krant. En het is onmiskenbaar dat deze onevenwichtigheid ook weer in grote mate bijdraagt aan de onevenredige media-aandacht voor Obama en Clinton.

Ook deze schrijvende lezer bedient zich overigens van het populaire misverstand dat het Nederlandse "links" in de VS niet bestaat. En: "Rechts hier (ook uw site) = Democraten in VS." Ik denk dat de schrijvers van dit, dit en dit artikel naar aanleiding van die uitspraak graag een appeltje met hem zouden willen schillen (en bekijk tevens het grafiekje hieronder eens), maar het feit dat nota bene Henk Kamp Democraten op plaats één, twee en drie heeft staan, zegt inderdaad dat buiten Het Vrije Volk de Republikeinen weinig steun genieten in Nederland.

Maar "links" in Amerika bestaat wel degelijk. Zet voor de grap de Amerikaanse CNN maar eens op, luister naar het antikapitalistische geprevel van John Edwards, bezoek een lezing op een gemiddelde Amerikaanse universiteit, kijk Oprah, huur een documentaire van Michael Moore, of spreek -- heel simpel -- met de mensen op straat. Dat "links" marginaler is in de VS dan in Nederland getuigt alleen maar van het feit dat de publieke opinie aldaar veel en veel diverser is dan hier. Wie dat niet wil erkennen, heeft niets begrepen van de Amerikaanse samenleving.

In het vervolg van de e-mail wordt niettemin snel duidelijk waar de lezer vandaan komt. Hij manifesteert zich als "PRO ondergang VS (niet te snel natuurlijk, anders vallen wij mee), zodat de euro alleen sterker wordt," en vervolgt: "Als hij [MB] werkelijk Amerikanofiel is, dan zou hij ook wel moeten begrijpen dat een Clinton of Obama nu de slimste keuze is. De oorlog is allesbehalve goed voor de [Amerikaanse] schulden, die al maanden kritiek zijn." Sterker nog, we hebben het over de "volkomen nutteloze oorlogjes van de afgelopen acht jaar," enkel en alleen geïnstigeerd door "de lobbyisten," en dat zijn nu uitgerekend net de mensen die John Edwards zegt te bestrijden. Aldus onze lezer.

Ik kan alleen maar concluderen dat deze persoon een onmiskenbaar product is van de indoctrinatie door de NOS, waar, nota bene naar zijn eigen zeggen, "altijd die irritant (S)links-correcte stank vanaf druipt." Alsof Nederland beter zou worden van de val van de VS, met hele hordes extremisten in de achtertuin (alsmede in de eigen gelederen). Alsof er niet één, maar dan ook niet één, reden zou kunnen zijn -- buiten de schadelijke invloed van lobbyisten -- om de oorlogen tegen Afghanistan en Irak te beginnen. Alsof een samenleving geen offers zou moeten brengen om haar eigen voortbestaan in vrijheid en voorspoed veilig te stellen, maar alleen maar dient te zorgen dat de balans op orde is en haar burgers onbezorgd hun triviale uitgaven kunnen blijven doen in het winkelcentrum.

Beste lezer: ik heb idealen, en die idealen heten vrijheid, kapitalisme en democratie, enkel en alleen getemperd door een stukje christelijke zelfbeheersing. Die waarden dienen te worden verdedigd tegen de barbarij om ons heen die hen bedreigt. In mijn zucht naar wereldverbetering strijd ik op deze plek tegen socialisme en cultuurmasochisme. Gezonde discussie over de oorlog in Irak past daar prima binnen. In de handen wrijven bij het vooruitzicht van de ondergang van de VS, dat is wat mij betreft materiaal voor de journalistieke charlatans van de Nederlandse Omroep Stichting. En u als zelfbenoemd "liberaal" zou u evengoed verre moeten houden van de dingen die u schrijft.

1 opmerking:

  1. He Mark,

    Linkse Amerikanen, die bestaan zeker. Vooral op universiteiten.

    Een parel van jewelste is Doug Dowd. Deze 90-jarige communist/ socialist (is niet helemaal duidelijk, maar pro-Marx is-ie zeker) heeft echt een --- noot: voor hemzelf dan.. --- volledig coherent verhaal geconstrueerd van economie, geschiedenis, politiek en sociologie.

    Download eens wat podcasts van hem. Het is geen verspilde tijd, want hij geeft je echt een goede indruk over de links-progressieve gedachtenwereld.

    http://www.dougdowd.org/2006/index.html

    Ik hem me urenlang ademloos verwonderd en, tot op zekere hoogte, enig begrip ontwikkeld voor mijn linkse medemens. Niet zozeer dat ik het eens ben, maar zijn overtuigingen zijn, zoals bij vele linksen, m.i. niet uit een kwaad hart geslepen.

    Gr. Jimmy

    BeantwoordenVerwijderen