Angst voor de islam is geen fobie

Het zoveelste rapport dat waarschuwt tegen de toenemende islamofobie in Nederland en Europa ziet het levenslicht.

De Volkskrant maakt vandaag melding van een recentelijk verschenen jaarrapport van het European Network Against Racism (ENAR). De belangrijkste conclusies van de publicatie -- in de woorden van de krant, die ze kritiekloos overneemt -- luiden: "Zowel in Nederland als in de Europese Unie is sprake van een toenemende angst voor moslims en voor de islam. ... De onderzoekers vermelden in het bijzonder de islamofobie, de angst voor de islam. Ook is er meer sprake van racistisch geweld. ... Er is volgens ENAR in de EU nog steeds sprake van een stijging van het aantal extremistische organisaties en van politieke partijen met racistische standpunten. Dit speelt zich af 'niet alleen in de marges van de politiek maar steeds meer bij de grote partijen en zelfs binnen regeringen.' "

Allereerst staat "de angst voor de islam" niet gelijk aan "islamofobie". Een fobie is volgens Van Dale Taalweb een "irreële, ziekelijke angst voor iets," dus niet simpelweg "angst". De term "islamofobie" is een handige taalconstructie die alle kritiek op de islamisering van West-Europa, of die nu van nazistische, conservatieve of linksliberale snit is, reduceert tot een irreëel of zelfs ziekelijk fenomeen. Argumenten tegen die kritiek zijn dan niet langer nodig.

Met betrekking tot het genoemde "racistisch geweld" tast de Volkskrantlezer in het duister. Slaat dit op Nederland, of op de Europese Unie als geheel? We komen er niet achter. Bovendien kan men zich afvragen in hoeverre die zin in verhouding staat tot de voorgaande opmerking over islamofobie. Voeren alle geweldsdelicten jegens joden en christenen ook niet de cijfers enorm op? En islamitisch geweld jegens homo's, vormt dat een overweging in de conclusies van het rapport, of wordt het buiten de cijfers gehouden? Homosexuelen vormen nu eenmaal geen menselijk ras.

De Volkskrant laat tevens in het midden over wat voor club hij schrijft. ENAR blijkt een netwerk van Europese non-gouvernmentele organisaties te zijn, dat een jaartje of tien geleden werd opgericht. Uit Nederland hebben onder andere het FORUM Instituut voor Multiculturele Ontwikkeling, Art.1 (de opvolger van het Landelijk Bureau ter bestrijding van Rassendiscriminatie) en de Foundation Policing for a Multi-Ethnic Society zich bij dit netwerk aangesloten. Met een budget van viereneenhalf miljoen euro voor de komende drie jaar, dat voor 87 procent wordt opgehoest door de Europese belastingbetaler, stelt ENAR zich ten doel te strijden "against all forms of racism and racial discrimination and for the promotion of equality."

Deze subsidiespons laat daarbij weinig gras groeien over waar zijn loyaliteiten liggen, zo valt op te maken uit zijn Strategic Plan 2007-2010 (PDF): "if Europe is to realise its ambition of building a sustainable cohesive society, it must place the fight against racism and discrimination at its heart. ... The European Union and its Member States are struggling with many issues. Some political leaders have been tempted to respond in a way which is reactionary and fails to embrace new possibilities (p. 3-4)."

Dit document onthult tevens het één en ander over het "racistisch geweld" dat de Volkskrant niet belangrijk genoeg achtte om dieper op in te gaan: "Europe continues to experience problems of hate crimes and violence perpetrated against religious and ethnic minorities. ... Under-recording and denial of the existence of racist crime is still common practice in many European Union Member States (p. 5)."

Kortom: aangemoedigd door onze islamhatende, reactionaire politici meppen we er met zijn allen in toenemende mate op los jegens onze etnische minderheden, hetgeen -- gelukkig voor ons racisten -- niet terugkomt in de criminaliteitscijfers, maar er wel toe leidt dat de ambities van onze leiders om één mooie, multiculturele Europese samenleving te smeden in gevaar zijn. Deze reactionairen manifesteren zich niet langer enkel aan de extremen van het politieke spectrum, maar steeds vaker ook binnen de gevestigde partijen. Als een gevaarlijk, traag groeiend kankergezwel verspreidt de intolerantie zich over dus over het Europese continent.

Dat ENAR geen doorsnee onderzoeksinstituut is zonder ideologische agenda en verhulde politieke belangen laat zich raden, maar de Volkskrant doet een passief beroep op de lezers om die informatie elders in te winnen. Het overgrote deel van hen slikt de bevindingen in het verschenen rapport echter voor zoete koek. Eén-nul voor de linkse media.